از سرعت بالایی برخوردارند و به نظر می رسد از بیرون کهکشان آمده اند . در واقع اگر بخواهیم وارد بطن قضیه شویم باید احتمالاتی را که موجب بروز چنین تصوری درما می نگرند ، بیان کنیم ، برخی ازمردم با دیدن شهابها –که به سبب ورود به جو زمین و اصطکاک لایه بیرونی آنها با مولکولهای هوا مشتعل می شوند – به یاد اجسام پرنده ناشناخته یا بشقاب پرنده می افتند . دقیقاً معلوم نیست چرا لفظ بشقاب پرنده بین عموم رواج یافته است . گاهی هم سلولهای سطحی کره چشم می میرند و از توده خود جدا می شوند و در سطح خارجی آن شناور می گردند . مثلاً موقعی که در حال استراحت به سقف اتاق چشم دوخته اید می بینید اجسامی مقابل شما وجود دارند که با حرکت مردمک چشم به این سو و آن سو می روند . به این سلولها فلوتر گفته می شود که بعضی از مردم آنها را در شب با انعکاس نور شدید مصنوعات زمینی ، بشقاب پرنده تصور می کنند . جدا از این تصورات و بر اساس قراین موجود و اطلاعات باارزشی که سفینه های« مسافران دریا » یک و دوامروزه در اختیار دانشمندان زمینی قرار داده اند ممکن است نوعی حیات در محدوده صورت فلکی دب اکبر یا در کهکشان زن به زنجیر بسته شده ( امراه المسلسله ) وجود داشته باشد که در هر حال صدها سال نوری دورتر از ما هستند . یعنی چنانچه این موجودات زنده هوشمند به تکنولوژی سرعت نور دست یافته باشند باز صدها و بلکه هزاران سال طول می کشد تا به زمین و منظومه شمسی ما برسند . با این حال آیا عقلانی است که تصور کنیم این موجودات پس از تحمل رنج وسختی این سفر طولانی صرفاً برای مانوردادن یا ناپدید شدن در مقابل چشمان ما به زمین مسافرت می کنند ؟(منبع گروه نجوم حکیم عمر خیام نیشابوری)
خانم گل