سالمرگ شمع

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد،    نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک         اندامم چه خواهد ساخت ،           ولی بسیار مشتاقم ،    که از خاک گلویم سوتکی سازد           گلویم سوتکی باشد،  به دست کودکی گستاخ و بازیگوش           و او یکریز و پی در پی   دم خویش را برگلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان خفته را آشفته ترسازد ،         بدین سان بشکند در من ،             سکوت مرگبارم را ... به یادشریعتی در سالمرگش این قطعه را آوردم.اون رو بارها و بارها خوندم و انگار هر بار صدایی  از خارج از گلوی خودم را می شنیدم که به من در خوابم نهیب می زد. هرچند هیچ کدام از اندیشه ها و عملکرد شریعتی را ذره ای قبول ندارم. ولی به عنوان یک مرد بزرگ میشناسمش.