لب ریزٍ از زنده گی

برکه را نوازش کردم، او به من لبخند زد. درخت را بوسه زدم، شکوفه باران شد. بر زمین سجده کردم، از آن چشمه جوشید. و تو را در آغوش فشردم، بال گشودی. ببین! من لبریزٍ از زنده گی ام! دوازدهم دی ماه هشتاد - بابک توسط بابک- ۱:۰۰بامداد